اثر پرایمینگ آبی بر صفات رشدی و عملکرد دانه ارقام و ژنوتیپ های مختلف گندم در شرایط دیم

به منظور بررسی اثر پرایمینگ بذر (پرایمینگ آبی و بدون پرایمینگ یا شاهد) بر جذب عناصر نیتروژن و فسفر، رشد و عملکرد 10 رقم و ژنوتیپ پیشرفته گندم شامل v1- sardari، v2- azar-2، v3- homa، v4- rasad، v5- ohadi، v6-maning/sdv1/dougu88، v7-sauleshu#44/tr810200، v8-fantasia loadesskaya /icwh860031، v9-isd-75-3-1/mo88/prl/vee#6/4/ghurabs-3/ahgaf//mxc/tob و v10- unknown-11، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در ایستگاه مراغه به‎مدت دو سال زراعی 91-1389 اجرا شد. صفات مورد بررسی عبارت از درصد گیاهچه های سبز شده، درصد پوشش سبز در مرحله گلدهی، ارتفاع بوته، عملکرد و اجزای عملکرد دانه، شاخص برداشت، درجه باردهی، شاخص بهره وری بارش و میزان جذب عناصر نیتروژن و فسفر بودند. نتایج مقایسه میانگین های صفات بین دو روش پرایمینگ و بدون پرایمینگ نشان داد که میانگین کلیه صفات مربوط به روش پرایمینگ آبی نسبت به شاهد (بدون پرایمینگ) برتر بودند و بین میانگین صفات در ارقام مورد مطالعه نیز از نظر درصد گیاهچه های سبز شده، درصد پوشش سبز در مرحله گل دهی، ارتفاع بوته، تعداد روز تا رسیدگی، طول خوشه، تعداد خوشه در مترمربع، تعداد دانه در خوشه و عملکرد بیولوژیک اختلاف معنی دار وجود داشت. بنابراین با توجه به اختلاف ارقام و ژنوتیپ ها از نظر واکنش به پرایمینگ آبی، به نظر می رسد استفاده از روش پرایمینگ آبی علاوه بر بهبود بنیه و استقرار گیاهچه ها در شرایط مزرعه ای، در افزایش عملکرد دانه ژنوتیپ های مورد مطالعه گندم و جذب عناصر نیتروژن و فسفر در مناطق سرد و خشک مشابه منطقه اجرای آزمایش می تواند مؤثر واقع شود.